Geschreven door: Rhodé Tramper
Daar stonden we dan, ik keek vanuit onze geparkeerde auto naar een huis wat op het eerste gezicht op instorten stond. Het waaide vreselijk en het was heel koud buiten.
Hanno had de dozen vol met warme kleding en schoenen al in zijn hand en liep naar het huis toe. Een aantal kinderen kwamen naar ons toegerend.
Ik keek naar de kinderen, de meeste liepen buiten op hun blote voeten en in korte mouwen. Overal om ons heen zag ik afval, kapotte spullen en hopen met paarden- en koeienpoep.
De vrouw des huizes nodigde ons binnen uit. Ergens halverwege kwam ze er opeens achter dat Maud in de draagdoek half verstopt onder mijn jas zat. Een ontzettend lieve vrouw met zoveel kinderen dat ik al snel de tel kwijt was.
Binnen een paar minuten hoorde en zag ik heftige dingen. In de woonkamer (3 bij 2 meter) lag er op een bank in het hoekje een gehandicapt meisje van 4 jaar en dit gezin (bestaande uit 13 personen) heeft geen badkamer.
Dit gezin wast zich nu buiten in een drinkensbak voor de koeien.
De oneerlijkheid van het leven beukte als een stormram op me in. Ik had tranen in mijn ogen toen ik het prachtige meisje op de bank zag liggen. Ze straalde een soort van hemelse vreugde uit die ik nog nooit eerder bij iemand heb gezien.
Lopen en praten kan ze niet en haar levensverwachting is laag. De hele dag ligt ze daar maar. Wat zou het leven van dit meisje er anders uit zien als ze in een rijk land was geboren. We baden voor haar en ons verlangen is groot dat God haar geneest.
In de zomervakantie komen er maar liefst 6 gezinnen uit Nederland een week naar ons toe op werkvakantie. Naast het uitdelen van voedselpakketten en het organiseren van een kinderdag in onze buurt, gaan we ook altijd klussen bij arme gezinnen. En bovenaan onze kluslijst staat een badkamer voor dit lieve gezin!
Ik hoop dat als je vandaag onder de douche staat, je er extra dankbaar voor bent want het is een luxe die helaas niet iedereen heeft.
Recente reacties