In het dorpje Waarde, waar ik opgegroeid ben, zit sinds kort een heus restaurant.
De enthousiaste eigenaren hebben een boomgaard en telen zachtfruit, zoals aardbeien en rode bessen.
En sinds zo’n 1,5 jaar hebben ze een minicamping en eterij. Met alles daaromheen… Ik vroeg aan Iris hoe zij het ervaart om Zeeuws Genieten te runnen.
Geschreven door Suzanne
Van leerkracht basisonderwijs naar het runnen van een eigen horecagelegenheid én camping: hoe ging dat?
Dat is een heel verhaal! Door allerlei omstandigheden heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen als leerkracht. Dat was een hele stap, na 23 jaar! Maar ook een goede want dat maakte de weg vrij voor wat nieuws. Omdat we een fruitteeltbedrijf hebben en werken met Poolse medewerkers in de oogst, hebben we altijd caravans staan voor deze mensen. De gemeente wilde dat we gingen voldoen aan minicamping-eisen. Nou, dacht ik, dan kunnen we net zo goed een minicamping starten; in het voor en najaar voor onze Poolse werknemers; in de zomer voor toeristen! Zo gezegd, zo gevraagd bij de gemeente. Maar ondertussen had ik er al een volgend plan bij: een eterij bij de camping! Al die mensen moeten toch ook wat eten? Een mega plan. Is het haalbaar? Is het verstandig? Ik ben niet zo zakelijk; mijn man gelukkig wel. Hij zag zeker mogelijkheden maar ook de grote investering. We hebben er vaak voor gebeden. Op een zondag kwam er een vrouw langs, zij had 27 jaar geleden een profetie van God gekregen over het huis en het land tegenover ons huis. Ze had gehoord dat wij het huis hadden gekocht en kreeg op haar hart om te komen vertellen wat ze toen van God had gehoord. En dat was precies wat wij van plan waren! Echt heel bijzonder. Toen ook bij de gemeente alles zonder slag of stoot rond kwam, was het niet moeilijk meer om vol goede moed te starten aan het avontuur. Na een jaar plannen maken, bouwen en verbouwen, schilderen en inrichten waren we klaar voor de start.
Jullie organiseren ook regelmatig een ‘aanschuiftafel/table d’hote’: waarom?
Omdat we ooit een keer met mijn ouders en hun vrienden mee waren op vakantie en zij ons mee namen naar een table d’hote: gewoon bij locale Franse mensen mee eten. Super spannend, super leuk! 12 jaar geleden ben ik daar in onze jachthut (de kantine van het bedrijf) mee begonnen. Samen met een vriendin stuurden we een mail naar al onze contacten met de datum en kookten we een menu. Super spannend! We hebben de meest bizarre combinaties mensen aan tafel gehad. Maar altijd werd het gezellig; soms werden er zelfs telefoonnummers gewisseld. Dus ik wist zeker dat ik dat wilde blijven doen in de eterij. We doen het in de zomer wekelijks. Het is altijd erg gezellig en ontspannen. Mensen eten wat de pot schaft. Ik probeer zo lokaal mogelijk in te kopen. Ook probeer ik wat Zeeuwse dingen te laten proeven natuurlijk!
Waar haal je de inspiratie voor recepten vandaan?
Echt overal. Ik lees dus kookboeken 🙂 Ook blader ik graag door (kook)tijdschriften en ga graag es ergens anders eten. Ik heb jaren op kookles gezeten; ook daar heb ik recepten van die ik nog regelmatig gebruik. En door je ervaring durf je ook sneller eens wat uit te proberen of te verzinnen. Ik blijf wel bij mezelf: ik moet het wel lusten! Haha, één keer kreeg ik de vraag of ik gazpacho wilde maken van komkommer. Laat ik nou geen fan zijn van komkommer… Dus ik heb een vriendin gebeld die ook graag kookt en ben met een bakje haar kant op gereden om haar te laten proeven… gelukkig vond zij het heerlijk en was m’n missie geslaagd.
Hoe bevalt het om dit te runnen nu alles een beetje loopt?
Het bevalt me prima! Organiseren is iets wat ik altijd al graag deed. Dat komt goed van pas want het is heel wat meer regelwerk dan dat ik dacht in het begin! Ik denk dat ik bijna evenveel tijd steek in alles in en rond de eterij en de camping als dat ik in de keuken sta. Het kost wel veel tijd. En ik ben heel hard aan het leren om te delegeren. Da’s wel een dingetje hoor!
Jullie waren eigenlijk net van start toen het coronavirus letterlijk roet in het eten gooide… Maar daar hadden jullie een creatieve oplossing voor, vertel…
Ja! Dat was echt heel bizar. Zaterdagavond hadden we nog een prachtig feest voor vrienden die 35 jaar getrouwd waren in de eterij. Zondag moest de boel op slot. Gelukkig ben ik creatief in gesteld en is mijn man een echte vechter. Ik las ergens dat een collega fruitteler een aardbeien drive-in had georganiseerd. Ik dacht: dat kunnen wij ook. En dan in combi met de eterij. Dus van alles met aardbeien. Onder andere taart, ijs en smoothies. Laurence zag het wel blinken en zo gedacht, zo gedaan! Hij zorgde voor een kraampje en de aardbeien, ik zorgde voor de rest. De eerste zaterdag regende het. Dus ik dacht: ‘Dat gaat hem niet worden.’ Ik was op mijn gemakje nog aan het lunchen; Laurence was toch maar naar buiten gegaan om alles klaar te zetten. 5 minuten later belt hij: er staan al 5 auto’s! 10 minuten later: je moet nu komen, er staat al een hele rij! En zo ging het zaterdag voor zaterdag. Toen we afgelopen najaar weer dicht moesten, hebben we een houtgestookte pizza oven gekocht en zijn pizza’s gaan verkopen, broodjes hamburger xxl en friet met allerlei heerlijkheden. Dat zorgde ervoor dat we zelfs de krant haalden omdat er voor het eerst sinds het ontstaan van het dorp Waarde, er een heuse file stond voor onze drive!
Naast dat het ontzettend leuk is, zullen er ook vast mindere kanten aan zitten. Noem eens iets en hoe ga je daarmee om?
Nou, die kanten zijn er altijd. De boekhouding die het met zich mee brengt is absoluut niet mijn hobby. Ook alle regelgeving die er bij komt kijken is niet mijn ding maar hoort er wel bij. Ik heb een rood boekje wat op mijn laptop ligt. Daar schrijf ik de dingen in die moeten. Elke dag moet er minimaal iets afgestreept zijn. Wat ik niet had gedacht is dat het zo veel tijd zou vragen. Het geeft me ontzettend veel energie maar de balans tussen werk en privé is wel een dingetje geworden. Ik zet nu bewust kruisen in mijn agenda om een aantal avonden in de week vrij te houden. Ook heb ik een goede vriendin die m’n keukenprinses wilde worden zodat ik één dag in de week niet in de keuken hoef. Ook zijn we heel bewust op zondag en maandag gesloten. Oké, natuurlijk moeten de wc’s gepoetst worden in het sanitairgebouw, maar verder laat ik me bewust niet zien op zondag. En dat begrijpen de gasten! Ook heb ik in m’n huishouden leren delegeren. Ik heb nu twee lieve vrouwen die me helpen; de ene poetst, de ander doet de strijk. Zodat ik als ik thuis ben, daar niet over na hoef te denken.
Jullie hebben ook een camping. Welk publiek komt naar het dorpje aan de Westerschelde?
Echt allerlei publiek! In voor en najaar heel veel 65plussers. Van sjieke campers tot ouwe caravans. Het hele seizoen door heel veel wandelaars die het langeafstandswandelpad lopen. Verder ook veel fietsers met een trekkerstentje. In de zomer zien we meer stellen met jonge kinderen en reizende koppels met de gaafste (gehuurde) camperbusjes. De meeste mensen komen uit Nederland, maar zodra de regels het weer toe lieten hebben we ook veel Belgen, een enkele Duitser of Zwitser.
Waar geniet je zelf het meest van?
Van het koken en van het contact met de gasten. Maar ook als ik lekker achter m’n laptopje zit te werken en ik de gasten hoor en zie genieten, vind ik dat heerlijk!
Een impressie van Zeeuws Genieten bij Iris? Klik dan hier!
Je kunt Zeeuws Genieten ook volgen op Instagram.
Alle foto’s in dit artikel zijn afkomstig van Iris Goud – Zeeuws Genieten.
Recente reacties