‘Ik durfde eindelijk de stap te maken om meer met mijn creativiteit te gaan doen,’ vertelt Annedien Hoogenboom.
Na twee keer thuis gezeten te hebben vanwege een burn-out, is ze nu voor zichzelf begonnen. Met vallen en opstaan.
Geschreven door Suzanne
Serie – De Verandering #2
Annedien Hoogenboom | 36 jaar, getrouwd met Matthijs | mama van Emma | houdt veel van de stad, maar woont nu liever dichtbij de natuur en familie | tekent, leest, tuiniert en wandelt graag | deelt met haar man Matthijs de liefde voor Engeland | Instagram: Annedien.illustreert
Annedien heeft eerst jarenlang een baan als maatschappelijk werkster gehad. Ze houdt erg van tekenen en heeft nu haar eigen onderneming. Dat was een heel proces. Ze vertelt: ‘Ik heb eerst bij het Leger des Heils gewerkt en kwam daarbij bij cliënten thuis. Dat vond ik mooi, maar ook zwaar werk. Het waren complexe hulpvragen. Nadat ik moeder werd van onze dochter Emma, ging ik na mijn verlof weer aan de slag. Alles bij elkaar maakte dat ik na een halfjaar om ging. Ik heb er een dik jaar uit gelegen! Ik ben heel dankbaar dat Matthijs zoveel heeft kunnen doen in die tijd. Als ik terugkijk denk ik weleens: ‘Had ik er maar meer van kunnen genieten.’ Maar dat was tegelijkertijd onmogelijk: ik was continu overprikkeld. Ik kwam niet verder dan twee uur per dag om te re-integreren. We hadden een verhuizing van Amsterdam naar Rotterdam in het vooruitzicht. Dat gaf mij positieve energie. Ik kon weer dromen. Of ik daar niet tegenop zag? Nee, ik kon meteen mijn creativiteit kwijt. Ik houd erg van huizen inrichten en daarover nadenken. Het idee dat ik weer een stip op de lijn had, en iets leuks in het vooruitzicht had, was helpend.’
Nadat ze eenmaal in Rotterdam gesetteld was, werkte Annedien een jaar als geestelijk verzorger. Maar dat werk paste eigenlijk niet bij haar, zegt ze nu. Na een jaar is ze toch weer het maatschappelijk werk in gegaan. ‘Ik kwam terecht in een wijkteam in Delfshaven; trots dat ik zo’n gave baan had gekregen op zo’n mooie plek. Maar het bleken nóg complexere hulpsituaties te zijn… Al na een week dacht ik: ‘O, help… hoe ga ik dit doen?’ Ik besloot er toch voor te gaan, maar na drie maanden ging het weer mis. Ik weet van mezelf dat ik heel eigenwijs én gedreven ben. Het is alles of niets. Pas na die tweede burn-out kreeg ik meer inzicht in wie ik ben en wat bij mij past. Ik had een wandelcoach in Rotterdam. Zij stelde zulke goede vragen en zo kwam ik op die diepere laag uit. Ik ontdekte dat ik een soort bewijsdrang had. Door de coaching kwam ik steeds dichter bij mezelf. Vrijwel altijd heb ik het idee gehad dat ik meer creativiteit in mijn leven wilde. Meer leven naar hoe ik gemaakt ben. De drive voor het hulp verlenen kon ik toen eigenlijk niet meer zo plaatsen. Ik stond vaak met mijn mond vol tanden: communicatie is een heel groot onderdeel van het maatschappelijk werk, maar blijkbaar niet echt mijn ding. Nu hoef ik dat niet meer. Ik mag gewoon doen waar ik goed in ben en dat geeft heel veel rust.
Tijdens mijn burn-out ben ik gaan tekenen om mijn gevoel te uiten. Ik had niks meer te verliezen, daardoor durfde ik eindelijk de stap te nemen om meer met mijn creativiteit te gaan doen. Ik moest een moodboard maken en daardoor werd helder wat belangrijk voor mij was: tekenen en in de natuur zijn! Daardoor kwamen we in die tijd op het idee om dichter bij de natuur te gaan wonen, zodat ik meer rust om me heen zou hebben. Dat was wel een stap: we woonden in een prachtig jaren ‘30 hoekhuis, met heel veel onvoorziene kosten. Ik was zwaar overprikkeld en alle gewone prikkels in de stad werden me gewoon teveel. Uiteindelijk konden we ons huis goed verkopen en zijn we kleiner gaan wonen, in een jaren ‘80 tussenwoning. Hierdoor kregen we lagere lasten en dit werkt stress verlagend voor ons. We hebben nu een fijn huis en we hebben het goed met elkaar, dat is wat telt. Geluk zit voor mij veel meer in de kleine dagelijkse dingen en het ervaren van verbondenheid met elkaar en met God dan in succes najagen en het geijkte paadje lopen. Met mijn onderneming wil ik dit ook graag uitdragen, mijn slogan is: Annedien illustreert over Klein Geluk en Grote verhalen.
Vanuit het UWV word ik gecoacht bij het opzetten van mijn eigen onderneming: Annedien illustreert. Eerst had ik een heel duidelijk plan: begin 2022 ga ik van start. Maar de praktijk bleek weerbarstiger. Ik had het de laatste maanden van 2021 druk met een succesvolle verkoop van mijn eerste set kerstkaarten en het opzetten van mijn onderneming, en achter de schermen bouwde de stress zich weer op. Niet alles kan dus tegelijk, maar ik ben heel blij dat ik nu weet wanneer ik te hard van stapel loop. Ik kies er nu bewust voor om de opbouw van mijn onderneming wat rustiger aan te doen. Begin februari heb ik mij ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ondertussen ben ik bezig met het bouwen van de webshop en het ontwerpen van kaarten en producten. Als ik er klaar voor ben dan gaat de webshop open. Ik kan beter wat rustiger starten en gaan voor duurzaamheid, dan in mijn enthousiasme te snel gaan en weer burn-out raken. Plezier halen uit het tekenen is voor mij het belangrijkste, daarnaast geeft het veel voldoening om te zien dat anderen ook enthousiast zijn over mijn illustraties en deze graag willen kopen. Op mijn Instagrampagina @Annedien.illustreert deel ik mijn illustraties en mijn levenslessen. Het contact met mijn volgers is inspirerend en motiverend.
Om dit uiteindelijk te gaan doen, hielp het om mijn bewijsdrang aan de kant te zetten en te gaan tekenen. Eindelijk ruimte voor mijn creatieve talent! Ook wandelde ik – en nog steeds – veel in de natuur. In de jaren dat ik burn-out was, was God heel ver weg voor mij. Ik had weerstand opgebouwd tegen alles wat moest. De Bijbel lezen vond ik ook moeilijk; ik zag alleen maar wat ik zou moeten en vond er weinig rust in. Als ik terugkijk was God – ik noem hem ook wel De stille Aanwezige – er wel. Hij was er op de achtergrond. Er stonden veel mensen voor ons klaar in die tijd en we zijn naar Ede verhuisd waar we een stuk rust terugvonden. Dat is niet voor niets zo gelopen: ik geloof dat God daarin aanwezig was. Sinds het beter gaat, kan ik de Bijbel weer lezen.’
Annedien houdt heel erg van de Engelse taal en cultuur. Dat is ook terug te zien in haar illustraties. Je krijgt er meteen een ‘Engeland-gevoel’ bij! Wat spreekt haar zo aan? ‘Van de kleinste details tot de dingen die je in Engeland in de winkel kan kopen! Dat spreekt ons zoveel meer aan dan wat je in Nederland kunt vinden. De focus op natuur en bloemen, gewoon het hele sfeertje vinden wij heel erg leuk. De manier van leven spreekt ons ook aan. High tea’s of scones op zijn tijd, daar houden wij wel van. Ik heb vorig jaar onze tuin ontworpen en dat is ook wel naar de Engelse landschapsstijl. Sinds kort zijn we aangesloten bij de Lutherse kerk, qua liturgie sluit dit aan bij de Anglicaanse kerk. Heel liturgisch: vaste liturgie, met vraag en antwoord in de zang tijdens de dienst. Juist in de vraag en antwoord momenten ervaar ik God heel dichtbij. De Lutherse kerk paste in de zoektocht naar een kerkelijke gemeente. Voor nu is dit goed voor ons.
Wat ik andere vrouwen mee wil geven is: geef je talenten en interesses aandacht! Heb je een grote droom en kan je die nu (nog) niet helemaal uitwerken? Je kunt er wel in kleine stapjes mee bezig zijn. Een voorbeeld: Je wilt nog eens een bed & breakfast. Tot die tijd kun je mensen uitnodigen om te komen eten of slapen bijvoorbeeld en de sfeer maken die je graag wilt creëren. Het is belangrijk om een droom niet weg te stoppen, maar om te kijken hoe je er in het klein mee bezig kunt zijn.
{ This or that }
rood | geel
geruit | gestipt
samen | alleen
koffie | thee
strand | bos
muts | sjaal
Bedankt, Annedien! Hopelijk mag jouw verhaal andere vrouwen bemoedigen en inspireren.
Recente reacties