Blog van Willianne
Terwijl ik in de auto rijd, hoor ik een bekend lied voorbij komen; ‘Give me Jesus’ (Geef me Jezus).
‘In de ochtend, als ik wakker word, geef me Jezus…
Je kunt alles van me hebben, maar geef me Jezus.
Als ik kom te sterven, geef me Jezus.’
Een Negrospiritual, gezongen door de slaven in Amerika. Het raakt me. Ik heb het druk en heb een hele lijst aan dingen die ik nog moet doen, maar wat als ik dat allemaal doe, maar geen tijd voor Jezus maak? Wat als we Hem niet echt kennen, of niet echt vertrouwen? Soms kan ik er naar verlangen, voor altijd bij Jezus te zijn. In Zijn aanwezigheid, geen tranen, geen pijn, geen verdriet…
Ik kijk in mijn achteruitkijk spiegel en zie onze kinderen daar zitten. Drie jonge kinderen is soms hard werken en het voelt nogal eens alsof er geen einde komt aan het gekibbel, de vragen en de was. Tegelijk vraag ik me af hoe ik hen genoeg voor kan houden dat ze uiteindelijk alleen Jezus nodig hebben. Natuurlijk is er meer nodig in het leven, maar ik wil dat het liefst in hun hart stoppen, bij wijze van spreken, dat ze Jezus nodig hebben. We hebben er weleens gesprekjes over, Wie is God, waar woont Hij, Wie moest er aan het kruis voor onze zonden. Het is dan mooi om het kinderlijke geloof te zien en dan bid ik dat ze dit nooit zullen verliezen en hun leven in dienst van Hem willen leven.
Een paar dagen later is het tijd voor een feestje op de school van de kinderen. Onze zoon gaat van de kleuterschool naar de basisschool en dat is altijd een groot festijn. Tijdens deze dag is er ook een dominee die een speech houdt. Hij zegt iets wat velen hier altijd zeggen; dit (de kinderen) zijn onze toekomstige dokters, advocaten en piloten… Ik zucht van binnen. Er wordt hier vaak gehamerd dat kinderen hun best moeten zodat ze een goede baan kunnen krijgen. En dat is natuurlijk goed, maar ik mis zo vaak het stukje dat het veel belangrijker is om God te volgen. Ik zeg het weleens tegen mensen, dat ik nog liever heb dat onze zoon loodgieter wordt en Jezus mag kennen, dan dat hij dokter wordt maar zonder Jezus leeft.
Ik bid dat (onze) kinderen zullen vragen om Jezus, en Jezus alleen. Ik bid dat kinderen voorbeelden mogen hebben van mensen in hun leven die Jezus voorleven. Wat hebben de kinderen en jongeren die nu opgroeien dit hard nodig. In een tijd waarin het niet vanzelfsprekend is om te geloven. Laten we daarom biddend om (onze) kinderen heen staan, of je nu gezegend mag zijn met eigen kinderen, of misschien neefjes, nichtjes of buurkinderen hebt. Bid dat ze Jezus mogen kennen!
Recente reacties