Ooit waren Boukje en ik een tijdje collega’s. We spraken elkaar nooit meer, totdat ik Boukje tegenkwam op Instagram. We kletsten even wat over en weer. Boukje maakt graag aquareltekeningen en doet kinderwerk in Sebaldeburen, waar haar man pionier is.
Lees snel verder, want ze geeft ze ons als vrouwen een belangrijke opdracht mee.
Geschreven door Suzanne
Vertel eens iets over jezelf…
Ik ben Boukje van den Berge – Hoefnagel, getrouwd met Joost en we hebben een zoontje van twee jaar. In november hopen we ons tweede kindje te verwelkomen.
Je woont in Sebaldeburen (Groningen). Wat bracht jullie daar?
Vlak voordat we gingen trouwen rondde Joost zijn studie theologie af en kregen we de vraag van de IZB of Joost hier in dit dorp aan de slag wilde als pionier, en daarnaast ook werkzaam wilde zijn in de plaatselijke Hervormde kerk. De kerk was hier toen ontzettend klein, er zaten op een zondag zo’n tien mensen in de kerk. Toch wilden ze de kerk niet sluiten, maar een ‘doorstart’ maken door een pioniersplek in het dorp te beginnen. Toen we hiervoor gingen bidden, kreeg Joost echt de bevestiging dat hij hier mocht gaan werken. Ik wilde hem hierin volgen, ook al betekende dat wel dat we alles moesten achterlaten.
Wat maakt jou blij?
De natuur! Helemaal nu we in dit dorp wonen, is de natuur heel dichtbij. Achter de pastorie lopen schapen en het is heel leuk om te zien hoe Obed daar van geniet. Ik kan echt heel erg genieten van een boswandeling.
Hoe kwam je erop om aquareltekeningen te gaan maken?
Ik vond schilderen altijd al leuk, maar had er wel heel weinig tijd voor voordat we hier naar toe verhuisden. Toen we hier kwamen wonen was er naast de sjoelclub één andere activiteit in het dorp, en dat was een schildercursus. Ik vond dat een hele leuke manier om meer mensen in het dorp te leren kennen en ik vond het erg leuk om het schilderen weer op te pakken. Toen het pionierswerk steeds meer toenam en er bijna elke dag wel activiteiten waren, heb ik mijn baan in het onderwijs opgezegd. Nu verkoop ik op mijn website www.viedepastorie.nl zelfgeschilderde kaartjes. Dat vind ik echt heel erg leuk om te doen. En zo kan ik me helemaal richten op het werk hier in het dorp.
Jullie hebben een belangrijke taak, namelijk het uitdragen en doorgeven van het Evangelie. Wat bemoedigt jou hierin en wat vind je soms lastig?
We ervaren soms dat we hier wel in de frontlinie zitten. Het pionierswerk wil de kerk en het geloof in de Heere Jezus bij de mensen in het dorp brengen. Het kan niet anders dan dat ook tegenstand geeft. Dat hebben we, zeker de eerste jaren, wel ondervonden. Daarnaast was/is de situatie in onze kleine gemeente: er op of er onder. Het is ingrijpend als de dreiging van een kerksluiting heel dichtbij komt. Dat maakt heel afhankelijk van God. En het gebed wordt dan ook heel belangrijk. We hebben echt gemerkt dat God ons voorop is gegaan en gaat. Hij heeft op hele wonderlijke manieren mensen bij ons gebracht. Als we terug blikken op de afgelopen jaren en zien dat de kerk weer groeit, weten we dat dat niet door ons komt, maar echt Gods werk is. Dat geeft heel veel vreugde.
Wat zijn jouw concrete taken als het gaat om het pionierswerk en hoe geef je dat vorm?
Ik heb het kinderwerk mogen opstarten binnen het pionierswerk. Er zijn geen kinderen in onze gemeente, alleen ons eigen kindje. De kinderactiviteiten zijn dus allemaal gericht op kinderen buiten de kerk. We hebben een kinderclub en een Vakantie Bijbel Week kunnen opzetten. Ook is er maandelijks een laagdrempelige dienst, waarbij ik het kindermoment verzorg. Verder hebben we een Dorpskamer gemaakt in het verenigingsgebouw die wekelijks twee dagen open is. Ik help mee met het verzorgen van de gratis maaltijden en de koffiemomenten en bedenk creatieve workshops.
Welke boodschap wil je graag meegeven aan andere vrouwen, in welke situatie ze zich ook bevinden?
‘Zet de deur van je huis maar open’, is een titel van een boekje. Ik hoop dat veel andere christenvrouwen dat willen doen. Er zijn zoveel mensen met nood. Hoe mooi is het als mensen in jouw huis een luisterend oor en een warm hart vinden? Dat je huis daarvoor niet perfect op orde moet zijn, moet ik soms nog wel eens tegen mezelf zeggen. Als je huis en je tijd beschikbaar stelt aan God, zal Hij wel mensen op je pad brengen voor wie je tot zegen mag zijn. Zo hebben wij dat ervaren, en ik hoop dat andere vrouwen dat ook zullen merken.
Bedankt voor je openheid, Boukje. Veel zegen toegewenst in jullie werk!
Recente reacties