Geschreven door Jolien
Een blog over kleur in de maand van Advent. Ik wist eerst niet goed wat ik daarmee aan moest. Uiteindelijk bedacht ik om wat te schrijven over het rood, groen, wit en goud in de kerstversieringen. Want er zitten mooie gedachten en verklaringen achter die kleuren. Over leven, eeuwigheid, vrede, vergeving, zuiverheid, enzovoort.
Maar toen ik de reclamefolders doorbladerde, besefte ik ineens dat het traditionele rood en groen met kerst helemaal niet meer zo gangbaar is.
De afgelopen jaren heeft er een verschuiving plaatsgevonden naar meer lichte tinten, tot in de kerstboom aan toe. Want ja, ook de kerstdecoratie moet matchen bij het interieur. Het gaat er vooral om dat het stylish is. En natuurlijke kleuren zijn trendy. Dus zie ik witte kerstbomen in de folders en witte en zilverkleurige kerstballen, beige tafelkleden en beige adventskandelaars. De lichte kleuren worden nog wel gecombineerd met grijsgroene takken, maar rood is echt op zijn retour.
Sociale media ontploffen al een paar jaar van de foto’s met beige interieurs, bruine outfits en beige kaartjes met regenbogen in bruintinten.
De juiste kleurtjes, noemen sommige Instagrammers dat.
De huidige generatie kinderen slaapt niet onder roze, blauwe of gele dekentjes, maar onder zandkleurig linnengoed.
En dat terwijl kinderen juist houden van felle kleuren. Ze verbinden deze kleuren met gevoelens en emoties en ze zijn dan ook veel meer gericht op deze kleuren. De beige knuffels, beige kleertjes, het beige cadeaupapier en de beige ballonnen weerspiegelen dus de autoriteit en dominantie van de smaak van hun ouders.
Voor sommige ouders zit achter de keuze voor beige het idee dat ze genderneutraal willen zijn. Dus beige in plaats van roze of blauw.
Andere ouders hebben het idee dat ongeverfd, houten speelgoed duurzamer en ecologischer verantwoord is dan plastic speelgoed in primaire kleuren.
Dat geldt dan ook voor de beige kleertjes en knuffels van ongeverfd, ongebleekt katoen. Ze lijken veiliger en niet-giftig en hebben het imago gekregen van eenvoud en gezondheid.
Het past in het minimalistische, milieuvriendelijke en klimaat-neutrale plaatje van yoga-beoefenende en bakfiets-rijdende ouders.
Maar bij de meeste ouders gaat het er vooral om dat ze natuurlijke kleuren mooi en stylish vinden. En ze willen ook graag dat alles in hun huis bij elkaar matcht. Niet alleen de meubels in de woonkamer, de decoratie en het linnengoed, maar ook de kinderkamer, de kinderkleding, het speelgoed, enzovoort. De trend wordt ook wel gekscherend sad beige genoemd, in plaats van sand beige.
In een online artikel (What Is ‘Sad Beige’ Parenting, And How Did We Get Here?) las ik de volgende uitspraak:
“The motivation of having an Instagrammable house and not letting kids explore and make a mess worries me,” neuropsychologist Amanda Gummer told the WSJ. “I don’t think many kids’ favourite colour is beige.”
Nee, dat denk ik ook niet. En eigenlijk had ik hier al een paar jaar geleden over willen schrijven. Ik vroeg me namelijk met stijgende verbazing af: vinden de kinderen deze bruine kamers zelf ook mooi? Of gaat het om de moeder die een perfecte foto wil laten zien op haar Instagram-account?
Goed. Beige dus.
Op social media. Bij de ouders. Bij de kinderen.
En inmiddels zelfs bij Advent en Kerst.
Het laat zien dat veel mensen niet goed op de hoogte zijn van de betekenis van de traditionele kerstkleuren. Rood is de kleur die verwijst naar het doel van de geboorte van Jezus. Hij kwam om Zijn bloed te storten tot vergeving van onze zonden. En groen wijst op het nieuwe en eeuwige leven dat we hebben door Jezus Christus. Wit laat ons Zijn zuiverheid en heiligheid zien en verwijst ook naar de maagdelijke geboorte. Goud is een koninklijke kleur. De wijzen uit het Oosten brachten goud voor het Koningskind mee.
En natuurlijk weet ik dat ook veel mensen die wel rood en groen gebruiken deze diepere bedoeling niet kennen en puur uit nostalgie en voor de sfeer decoreren. Maar dat neemt niet weg dat de kleuren een speciale betekenis hebben rondom kerst.
In een artikel over de uitleg van liturgische kleuren las ik het volgende:
We vinden de kleuren terug in de kerken die in de twintigste eeuw een liturgische heroriëntatie deden en het gebruik van de kleuren weer invoerden. Oorspronkelijk komt het gebruik uit de late middeleeuwen (vanaf de 12de eeuw) en is dus geen oudkerkelijk verschijnsel, zoals soms wordt aangenomen. (…) Aan kerken die meer gericht zijn op de reformatorische, woordelijke symboliek van de kerkdienst, is deze aandacht voor het zintuiglijke voorbijgegaan, of zij hebben een bewuste keuze gemaakt direct te communiceren en niet door middel van liturgische ‘hulpmiddelen’, wat de kleuren feitelijk zijn.
De reformatie heeft het Woord volledig centraal willen stellen en daarbij niet alleen de beelden uit de kerk verwijderd, maar ook veel liturgische onderdelen van de eredienst. Gelukkig zien we de laatste jaren -ook in reformatorische kring- een herwaardering van de liturgie. Dat komt rondom kerst bijvoorbeeld tot uiting in het branden van adventskaarsen en bescheiden decoraties in de liturgische kleuren.
Het wijzigen van de liturgische kleuren staat voorlopig niet op de kerkelijke agenda. Maar de trend buiten de kerk is behoorlijk aan verandering onderhevig.
Gelukkig is er wel iets dat hetzelfde is gebleven door de eeuwen heen:
het licht!
Overal zien we in de donkere decembermaand lichtjes verschijnen. Ze schijnen helder in de donkere dagen. En ook al hechten de meeste mensen helemaal geen christelijke waarde aan hun lichtsnoeren, toch vertellen deze lichtjes aan iedereen dat het Licht van de wereld geboren wilde worden in de duisternis van onze zonde en schuld.
Maak u op, word verlicht, want Uw Licht komt!
Recente reacties