Voor deze blog interviewde ik een oudere man over de kijk op zijn huidige leven en dat wat achter hem ligt. Meneer woont nog thuis en de zorg komt dagelijks langs omdat hij op sommige gebieden, zoals lichaamsverzorging, ondersteuning nodig heeft. Dagelijks werk ik met deze en andere mooie ouderen en ik schroom daarom ook niet om hun wijsheden te delen.
Geschreven door Anne-Marije
Hoe heeft u het leven tot nu toe ervaren?
‘Ik ben mij ervan bewust dat ik veel heb gekregen in mijn leven. Dat kan ook anders. Zo ben ik 55 jaar getrouwd geweest met mijn vrouw, voor wie ik op het eind nog intensief heb moeten zorgen vanwege haar dementie. Dat was een periode van afscheid nemen, maar toch ben ik tevreden met deze tijd en de dingen die ik heb mee mogen maken. Natuurlijk zijn er altijd gebeurtenissen en zaken in het leven die erg vervelend zijn. Echt nare dingen, daar wil ik nu niet over uitweiden. Dat is nu voorbij, het is goed zo. Dat heb ik af kunnen sluiten.
Gelukkig ondervond en ondervind ik veel steun aan mijn geloof en de hoop op het leven hierna.
Ik heb lieve kinderen die gelukkig erg betrokken zijn. Gelukkig heb ik nooit financiële zorgen gehad. Het is echt heel impactvol als je dat wel hebt, ook als oudere. Ik ben opgegroeid in de tijd van de wederopbouw en heb ook de oorlog meegemaakt. Dat was een verschrikkelijke tijd, hoor.’
Hoe ziet u de toekomst voor u?
‘Meisje, hoe ouder je wordt, hoe meer alleen je komt te staan in het leven. Mensen om je heen vallen steeds vaker weg, dat is een gegeven. Maar toch, het moeten begraven van de mensen met wie je bent opgegroeid, je broers en zussen met wie je lief en leed hebt gedeeld, valt me toch wel heel zwaar.
Ik heb geen grote toekomstverwachting meer, meisje. Op een gegeven moment zal het met mij afgelopen zijn. Laat ik zo zeggen, ik ben niet iemand die zegt en hoopt dat hij snel komt te overlijden. Helemaal niet zelfs. Ik hoop dat ik hier nog een aantal jaar mag zijn. Dat ik mag genieten van mijn huis, mijn tuintje en van mijn kinderen, dat zijn voor mij wel de belangrijke dingen. Ik weet dat het leven eindig is.
Ik heb mij goed voorbereid op mijn einde. Ik heb mijn kinderen een precieze uitwerking gegeven van de wensen die ik heb met betrekking van mijn uitvaart, van de adressen die ze moeten aanschrijven. Dat geeft me veel gemoedsrust. Ik heb ook precies alle liederen doorgegeven, die ik graag gezongen wil hebben.’
Wat zou u de jongere generatie mee willen geven met betrekking tot het leven?
‘Allereerst: ga een uitdaging niet uit de weg. Ik kijk nog wel eens het nieuws of ik lees de krant, en ik zie echt een andere mentaliteit dan vroeger. Nou, ik kan je beloven dat het doorzetten helpt. Het geeft je op de lange termijn veel meer voldoening dan het plezier wat je beleeft op de kortere termijn.
Daarnaast hebben mensen vaak te snel een oordeel over anderen, vind ik. Ik merk dat ik soms echt word aangekeken als ‘oudere’, terwijl ik mij geestelijk niet zo voel. Men gaat je al snel anders behandelen dan je wilt. Op een andere toon tegen je praten. Maar in de maatschappij vind ik dat ook, hoor. Mensen kijken eerder naar wat ze aan de buitenkant zien, dan naar de persoon daarachter. Terwijl iemand altijd gevoelens en mooie kanten heeft.
En jou, in de liefde, wil ik graag meegeven dat je altijd je best moet doen voor elkaar. Sta altijd open om naar elkaar te luisteren en elkaar te aanvaarden zoals de ander is. Natuurlijk moet je wel kunnen reflecteren op jezelf en op elkaar en samen blijven ontwikkelen daarin.’
Meneer gaf het achteraf aan fijn gevonden te hebben dat hij zo vrijuit met mij kon spreken over alles. In het gesprek heb ik hier en daar nog wat dieper doorgevraagd, maar deze drie hoofdvragen waren de essentie van het hele gesprek. Zelf neem ik het laatste er vooral uit mee; ik ben namelijk onderdeel van die jongere generatie. Ik voel me vereerd dat ik deze zaken hoor en mee mag nemen in mijn toekomst als verpleegkundige.
Recente reacties