Verhalen van vrouwen – 5
Al een tijdje volg ik het Instagram-account ‘Hartvoorpleegzorg’. Het intrigeerde mij hoe deze pleegmoeder open is over de dingen waar ze tegen aan loopt, hoe ze aandacht vestigt op pleegzorg en toch anoniem blijft en de privacy van haar kinderen niet schendt. Vandaag deelt ze haar verhaal.
Geschreven door Antonet
Kun je iets over jezelf vertellen?
“Ik ben Pleegmoeder, mijn échte naam deel ik niet op internet i.v.m. de veiligheid van de kinderen die in ons gezin wonen. Ik ben geboren in de jaren 80 en bijna 12,5 jaar getrouwd met de leukste en de liefste en de sterkste.”
“Om ervoor te zorgen dat onze pleegzoon bij ons kon blijven wonen, ben ik een aantal jaren geleden gestopt met werken. Thuisblijfmoeder heet het dan, of thuisblijfpleegmoeder in mijn geval. Mijn oma zou het huisvrouw noemen, maar ben zó slecht in het huishouden dat ik dat een onjuiste beschrijving van mij vind.”
“Ik ben vrijwilliger op verschillende manieren, hou van haken, lekker eten, goede koffie en buiten zijn met m’n gezin. Onze gezinshobby is geocachen en samen spelen we veel spelletjes. Mijn lievelingstraditie is onze vrijdagmiddagborrel, ontstaan in de lock-down, dan vieren we met hapjes en drankjes als gezin het begin van het weekend.”
Hoe ben zijn jullie pleegouders geworden?
“Toen wij trouwden wilde we heel graag papa en mama worden, helaas ging dat niet zomaar. Na een jarenlange en slopende ziekenhuisweg, besloten we niet langer te wachten op een biologisch kindje. Het plan was om later als we groot waren pleegouders te worden, maar we besloten niet te wachten tot dat moment. En hoewel we op dat moment nog géén idee hadden van wat het daadwerkelijk in zou gaan houden, besloten we ons aan te melden voor de informatieavond over pleegzorg.”
“Als ik achteraf terugkijk naar die avond hebben ze geprobeerd ons van een roze wolk af te halen, maar wat ze ook zeiden of lieten zien, ik was vastbesloten. We werden niet afgeschrikt en gingen de procedure in om pleegouders te worden.”
“Ik kan me nog herinneren dat ik toen we goedgekeurd waren als pleegouders, dacht ‘Kom op jongens, we wonen in Néderland!’ Want hoe erg kan het in ons land nou eigenlijk zijn? Zoveel hulpverlening, zoveel vangnetten en richtlijnen… Die écht erge gevallen waren alleen in Amerika of misschien in de randstad, maar toch niet in onze provincie?”
Waar liep je tegenaan toen je met pleegzorg begon?
“In het traject om pleegouders te worden, bleek onze onvervulde kinderwens nogal een dingetje. Waren wij niet té adoptief ingesteld?”
“Toen we eenmaal pleegouders werden liep ik persoonlijk enorm aan tegen mijn wereldbeeld. Van de één op de andere dag veranderde mijn kijk naar ons land, onze wereld. In één klap voelde ik mij volwassen terwijl ik het qua leeftijd al jaren was. Blijkt dat al die erge dingen en nóg veel erger, óók gewoon in onze provincie gebeuren. Ik kwam in aanraking met ernstige verwaarlozing, armoede, mishandeling, incest, verslavingsproblematiek en noem maar op.”
“Ook de reacties van vrienden en familie waren anders dan ik vooraf verwacht, of misschien gehoopt had. Na een jarenlange strijd tegen mijn lichaam, het onvruchtbaar verklaard worden en het immense verdriet dat daarbij hoorde, had ik eigenlijk verwacht dat iedereen in onze omgeving even blij zou zijn met onze nieuwe rol. Toen dat niet per se zo bleek was dat voor mij best heel pittig.”
Zijn er vooroordelen rondom pleegzorg? Wat deed/doet dat met jou?
“Er zijn vooroordelen over alles en iedereen weet ik inmiddels. Ook al denk je dat je ze niet hebt, ze zijn er ook in jouw hoofd.”
“Wat ik moeilijk vind, zijn de vooroordelen die er zijn over de kinderen die geheel zonder toedoen van hun kant, pleegkind worden. Men denkt dat het moeilijke kinderen zijn. Kinderen met problemen, gedragsproblemen, crimineel zelfs… Ook denken mensen om de een of andere reden dat ze ‘recht’ hebben op het verhaal achter een pleegkind. Mensen bemoeien zich plotseling met zaken waar ze écht niets mee te maken hebben en daar kan ik nogal scherp op reageren.”
Krijg je weleens pijnlijke vragen en hoe ga je daarmee om?
“Pijnlijke vragen horen erbij, het tijdstip, wie het vraagt en wat de context is maakt heel veel uit in hoe ik erin sta en mee om ga.”
“Nog geen maand geleden is mij door een moeder in problemen gevraagd of ik haar nog ongeboren kind niet wil hebben, een vraag waar zóveel verdriet en gebrokenheid in schuilt. Ik heb haar geprobeerd te laten begrijpen hoe belangrijk je als moeder van je kind áltijd blijft! Altijd, ook als je niet zelf de dagelijkse verzorging en opvoeding voor je rekening neemt.”
“Er zijn ook heel ander soort pijnlijke vragen, zo werd mij ooit gevraagd over onze pleegzoon ‘Waarom sturen jullie hem niet gewoon terug?’ Alsof het een gebruiksvoorwerp is dat niet aan de productbeschrijving voldoet.”
“Ook momenten waarop gevraagd wordt naar het verleden van onze kinderen kunnen enorm pijnlijk zijn. Zo werd één van onze pleegkindjes ooit tijdens een speelafspraakje gevraagd wat voor erge dingen hij vroeger allemaal had meegemaakt. Het arme kind is schreeuwend naar huis gerend.”
Hebben jullie tijdelijke, acute pleegzorg of blijven de kinderen lang bij jullie?
“Wij zijn al onze pleegzorgplaatsingen begonnen in crisispleegzorg. De kinderen komen dus rechtstreeks vanuit de crisissituatie bij ons thuis en van daaruit wordt gekeken naar hoe nu verder. Bij alle kinderen hebben we tot nu toe gezegd dat ze kunnen blijven zo kort of lang dat nodig zal blijken.”
“Zo wonen er dus op dit moment twee kinderen bij ons die bij ons volwassen zullen worden, van één kindje is nog niet officieel vastgelegd wat er gaat gebeuren in de toekomst.”
Staan jullie altijd open om andere kinderen op te vangen of stel je daar grenzen aan?
“Op dit moment staan wij niet open omdat er teveel onrust is in het gezin. Als wij besluiten dat er ruimte in ons leven, ons gezin, ons hart en ons huis is voor een extra kindje geven wij dat door aan de pleegzorgorganisatie. Vanaf dat moment kunnen we dan weer ieder moment gebeld worden. Op dit moment denken we erover om begin volgend jaar weer open te gaan voor een extra kindje.”
Wat vind je belangrijk dat anderen moeten weten over pleegzorg?
“Ik denk dat het goed zou zijn als meer mensen zouden weten wát pleegzorg eigenlijk is. Dat het méér is dan wat je kent uit boeken, films of verhalen. Zo zijn er veel meer vormen van pleegzorg mogelijk dan mensen vaak weten. Ook hoef je voor pleegzorg geen traditioneel gezin te zijn, hoef je niet hele dagen thuis of rijk te zijn.”
“Pleegzorg is zo divers als het leven zelf, kinderen komen uit verschillende culturen, situaties en vragen allemaal iets anders. Zo kun je bijvoorbeeld één weekend in de maand een kind opvangen als pleegouders en kun je ook als alleenstaande prima pleegouder worden.”
Recente reacties